 Het succes van de Hollandsche Mediæval (1912) had De Roos al vroeg geconfronteerd met de schaduwzijde van populariteit. Sommige toepassingen wekten zijn intense woede op. De dichter Greshoff liep op dergelijke gevoelens vooruit toen hij naar aanleiding van de Erasmus Mediæval (1923) schreef: "En ik ben nu al bij voorbaat bang dat deze zeer edele en statige letter nèt zo `populair' zal worden als uw vorige. Maar daar zal niets aan te doen zijn! De Lettergieterij kan bezwaarlijk alléén aan enkele uitverkoren en waardig-bevonden drukkerijen leveren." (6)
Net als zijn andere letters werd ook de Libra een succes, zij het niet in het modernistische kamp, waar een eigentijdse schreefloze letter werd verkozen boven "mode-achtige maltentige `kunst'-renovaties van oude typen" (7).
|
Onverwacht groot was de afname in Ierland, waar de letter goed bleek aan te sluiten bij het katholieke klimaat en bij het van overheidswege ondersteunde Keltische schrift. Ook in eigen land werd de Libra gebruikt in teksten van (semi-)religieuze of historische aard. Maar tevens viel ze in de smaak bij arische propagandisten op zoek naar hun `roots'. Ontstaan uit de inscriptie voor het beeld van John Rädecker -na de oorlog de beeldhouwer van het Nationale Verzetsmonument- verscheen de Libra tijdens de bezetting in het briefhoofd van het Persgilde, een afdeling van de Kultuurkamer waarvan dr. Tobias Goedewaagen -in deze duistere tijden ook wel `Rotkar' genoemd- de zelfverklaarde president was. Niet alleen met zijn Libra , maar ook met De Roos zelf, en vooral met zijn zuster Annie hadden Rädecker en Goedewaagen een bijzondere band. Beiden heren waren namelijk beurtelings met haar getrouwd.
lees verder -->
|