|
door: Qvex Traneq |
|
|
| Hugo Mathijsen is de litteraire Rambo van Nederlandse litteratuur. Punt uit. Die met zijn lang haar en dat gebrilde tripwezen kunnen daar niet aan tippen. De Hugo Claus van het jaar tweeduizend, alleen kletste Claus maar in het rond en splijt Mathijsen je in twee waar je bij staat. En ik kan het weten want reeds op mijn twaalfde had hij me al domweg te grazen.
Het schuurtje had ik met de tweesporenbandopnemer van nog dommere Stephan V. tot workshop omgebouwd. Maar in plaats geheimen van zijn prille rijm- en dichtkunst te ontfutselen, kreeg ik lik op stuk. |
Een parodie op Ferre Grignards' "Ring ring ... " leende zich als gesneden: "Ze noemen mij de Genne, Traneq is de naam. Ik kan wel niet zingen, maar wil toch de faam. (ahem) is een zultkop, (ahem) is een zwijn. (ahem) zal altijd wel, een (ahem) zijn ...".
Pas na de achtste beluistering had ik 'em door. Die "ahems" waren geen "blancs" in de inspiratie, maar onuitgesproken verwijzingen naar mijn eigenste persoon. Sakkerse Hugo. Over het feit dat hij vijfentwintig jaar later dé trendsetter blijkt om iemand verbaal in de pan te hakken, moet bij deze dus niet meer gezeken worden. |
|
TYP FRONT | | SOUVENIRS INDEX | | <-- VORIGE | | VOLGENDE -->
©1995 TYP/Typografisch Papier and the author
|