‘ You’d think I’d hate The Tree Of Life, and I almost did – until I realized it’s the best New Age, heterosexual, Christian movie of the year.’, aldus John Waters in het Amerikaanse tijdschrift Artforum. Traditiegetrouw komt het blad in de laatste aflevering van de jaargang altijd met toptiens : film, muziek, tentoonstelling en boek . Op 3 heeft John Waters Hadewijch van filmmaker Bruno Dumont staan, blijkbaar heeft hij iets met kunst die schuld & boete is. Tim Griffin kiest voor Taking Place, de heropening van de zogenaamde oudbouw van het Stedelijk Museum in Amsterdam, wellicht een van de meest minimale tentoonstellingen die er ooit heeft plaatsgevonden. De bezoeker zal zich er over verbaasd hebben dat er in de keurig opgeknapte zalen zo weinig was te zien. Klopt het dat de modernistsiche traditie in de beeldende kunst sowieso een beweging naar onzichtbaarheid is? Andy Warhol vond het geen bezwaar dat zijn werk leeg was. Carl Andre, Daniel Buren, Dan Flavin; het zijn verdienstelijke pogingen om in de muren en de vloer van de museumzaal op te gaan. Piet Mondriaan’s Nieuwe Beelding was in feite ook een poging om het kunstwerk te laten verdwijnen.
Het leegste museum, de langste file, de dikste Hells Angel; soms lijkt het alsof de gebeurtenissen alleen maar tot ons komen via de top tien. Nieuws is een wedstrijd geworden. Bij de aankondiging van de grootste vliegramp of je jongste moeder aller tijden kun je de redactie en technici van het programma op de achtergrond horen juichen. Zonder kwantificering heeft informatie blijkbaar geen zeggenskracht. Belangrijker nog is dat iedereen aan de kant probeert te komen waar de rapportcijfers uitgedeeld worden. Maar wie is Tim Griffin eigenlijk?
J.D.