> Een installatie van Elvis Lopez, Moritz Ebinger en Dick Tuinder.
PERSBERICHT – Oranjestad, Aruba – 31 mei 2014
Donderdag 29 mei, rond half twaalf ‘s ochtends klopte de Cubaans-Zwitserse kunstenaar Moritz Ebinger aan bij de Hawaïaans-Nederlandse kunstenaar/cineast Dick Tuinder. Beiden verbleven op dat moment op de artist-residency/kunstopleiding Ateliers ’89 waarvan de Arubaanse kunstenaar Elvis Lopez directeur is.
Moritz meldde Dick dat Elvis hem had gezegd dat ze een tentoonstelling moesten inrichten voor twee Finse of Oostenrijkse curatoren of kunstverzamelaars die tijdens hun tour door de Cariben onverwacht Ateliers ’89 aan zouden doen. Om half twee diezelfde middag. “Maar ik heb helemaal geen werk hier,” piepte de Hawaïaan. “Je hebt die Hawaïaanse landschappen die je over die verbleekte hotelkunst schilderde. Die zijn fantastiesjh!” wierp Moritz tegen. Oh ja, dat was Tuinder helemaal vergeten. “En heeft Elvis ook werk?” vroeg hij. Moritz stelde hem gerust door te zeggen dat de directeur van de Ateliers zijn bijdrage aan de show op het eigenste moment aan het afstoffen was.
In een twee minuten durend overleg werden de muren tussen de kunstenaars verdeeld. En met elke in de muur getimmerde spijker namen de verwachtingen over het bezoek toe.
“Waar komen ze nu eigenlijk precies vandaan vandaan? Oostenrijk of Finland?” vroeg Tuinder.
“Oostenrijk,” zei de Zwitserse Cubaan, met iets van eeuwenoude burenstrijd in zijn stem, wat vreemd is voor een Cubaan wanneer hij over Oostenrijk spreek. “Moritz je kletst uit je nek!” wierp de directeur tegen. “Ze komen uit Finland,” zei hij beslist. “Finland is ontzettend rijk en ze kopen heel veel kunst, de Finnen. Ze hebben een paar van de grootste musea van de hele wereld,” vervolgde hij en schonk zijn collega’s een veelbetekenende maar moeilijk te duiden blik.
“Ik zal straks misschien maar wat Sibelius opzetten,” zei Dick die altijd graag liet merken dat hij ook van zaken buiten de beeldende kunst verstand had.
“Maar eerst moet je met een potje verf en een kwastje al die gaten van oude schroeven weer wit verven Dick,” commandeerde Elvis, “Want dit is geen gezicht. Je kan wel zien dat jij nooit exposeert!”
Een klein uur na de oproep van Moritz hing alles volkomen vanzelfsprekend op zijn plek.
Nadat ze zich gedoucht en omgekleed hadden stonden ze met reeds een eerst glaasje champagne die nog over was van de opening van Moritz’ goudtentoonstelling van de week daarvoor in de handen, proostten en keken verrast naar de als een vlugge schets opgezette expositie.
“Het is eigenlijk best een goede tentoonstelling geworden,” zei Tuinder.
“Natuurlijk!” zei Elvis, “Waarom denk je dat die Finnen anders langskomen? We zeggen iets zeer belangwekkends over de positie van de hedendaagse Arubaanse kunstenaar met deze installatie.”
Moritz twijfelde of hij nog wat meer kleur in zijn schilderijen moest brengen, maar na kort overleg met de andere twee leden van de groep besloot hij dat “die onvolmaaktheid die juiste soort van perfectie” was. “We moeten er nog een titel voor verzinnen,” zei de Hawaïaan.
Sibelius’ vioolconcert was allang afgelopen en nog steeds hadden ze geen Fin gezien. En toen ze eindelijk kwamen bleken het geen Finnen te zijn, maar Duitsers uit München, en geen verzamelaars of curatoren, maar een journaliste en een fotograaf die voor het etnografisch museum aldaar een verkenning uitvoerden op zoek naar Arubaanse kunst. “Zijn wij wel etnografisch?” vroeg Tuinder bezorgd. “Jeder Mensch ist etnografisch,” zei de Cubaan in zangerig Schweizerdeutsch.
“Vernissage for 2 Finnish curators”
29 mei t/m 13 juni
Ateliers ‘89
Dominicanessen Straat 34, Oranjestad, Aruba
+297 588 5776
(op afspraak te bezichtigen)
Elvis Lopez http://www.facebook.com/elvistadios
Moritz Ebinger http://www.facebook.com/moritz.ebinger
Dick Tuinder http://www.facebook.com/dick.tuinder