‘Other fucking people are insulting you. And you know they are cheap. But they win. And you can’t do a thing about it’, zegt Iggy Pop in de documentaire To stay alive / A Method. De 70-jarige zanger rijdt in zijn zwarte Rolls Royce met open dak bijna geluidloos door de straten van zijn woonplaats Miami, maar de uitdrukking op het knappe gezicht is niet dat van een zegevierende keizer, iets dat wel bij deze luxe omgeving en het kostbare voertuig past. Iggy lijkt zonder emotie, alsof niets en niemand hem ontregelen kan. Waarschijnlijk is de auto een geschenk van een muziekliefhebber die hij niet wilde teleurstellen. Hij is voorbij honger & kou, onverschillig voor Beluga, Mouton Rotschild & Creuses . Hij is geduldig en beleefd bij de uitreiking van onderscheidingen en prijzen.
Je vraagt je af hoe Iggy ongevoelig voor honger en kou geworden is. Hij zegt dat er zonder lijden geen kunst mogelijk is. ‘Toen kwam punk. Ze trokken allemaal dezelfde kleren aan en begonnen over mij heen te lopen’, zegt Iggy. Op de tentoonstelling De Verliefde Camera in het Stedelijk Museum trekt fotograaf Ed van der Elsken feestend door het leven. Met zijn hedonistisch evangelie werd hij het totemdier van een tof Amsterdam. Verliefd lijkt Ed vooral op zichzelf, de mensen die hij portretteert zien er uit als zijn publiek. Ook zijn werk en leven wordt met ‘vrijheid’ in verband gebracht.
Een journalist suggereerde dat Jordan Wolfson zijn Female Figure wellicht had gemaakt om de plechtige atmosfeer in musea te doorbreken, waarop de kunstenaar antwoordde dat hij deze uitdagende robot voor de spiegel had gemaakt omdat hij wilde weten hoe zij er uit zag. ‘Wat denk je nou’, zei hij, ‘ dat ik lui in een stoel heb gehangen terwijl vaklui met het half miljoen dat ik van sponsors heb gekregen met het maken van dat beeld bezig waren? Jij wil zeker over dat enorme bedrag praten? Dat is helemaal niet belangrijk. Het gaat om dit beeld. Nu ben ik beroemd, tien jaar geleden twijfelde ik over mijn werk en was ik bang om door de mand te vallen. (…) Ik zette ooit mijn auto stil op de vluchtstrook, dat ik beboet zou worden kon me niks schelen. Toen ik daar stond parkeerden ook anderen op de vluchtstrook. (…) Ik denk dat ik beroemd werd omdat ik vrij ben.’
Een vrouwelijk uitziende robot voor de spiegel, zo adembenemend eenvoudig kan kunst tegenwoordig zijn. Op een van zijn video’s loopt Wolfson met een zwart gemaakt gezicht op straat in een leren jasje en een gescheurde broek. In witte letters staat op zijn jas ‘Iggy’ en ‘City Rocker’. Verkeersboetes zijn maar een klein onderdeel van de weg die naar vrijheid voert. Freedom doesn’t come cheap.
J.D.
To stay alive / a method. 2016, 70 min. Erik Lieshout. Serious Film
De verliefde camera. Ed van der Elsken. Stedelijk Museum Amsterdam. Tot 21 mei 2017
Truth/ Love. Jordan Wolfson. Stedelijk Museum Amsterdam. Tot 23 april 2017